علل رایج خرابی خازن فیلم

خازن فیلم s به طور گسترده ای به عنوان اجزای اساسی در دستگاه های الکترونیکی استفاده می شود و پایداری آنها به طور مستقیم بر قابلیت اطمینان کل مدار تأثیر می گذارد. با این حال، در کاربردهای عملی، این خازن‌ها اغلب به دلایل مختلفی از جمله ناهنجاری‌های ولتاژ، دمای بیش از حد و مشکلات ذاتی کیفیت محصول از کار می‌افتند.

اول، ولتاژ بیش از حد یکی از دلایل اصلی خرابی خازن فیلم است. هر خازن فیلم دارای ولتاژ کاری نامی خود است. اگر ولتاژ مدار از محدوده تحمل خود فراتر رود، ممکن است باعث تخلیه جزئی در داخل ماده دی الکتریک یا حتی خرابی شود. علاوه بر این، برخی از تولیدکنندگان بی‌وجدان در بازار، محصولات با ولتاژ مقاومت پایین را به عنوان مدل‌های ولتاژ بالا می‌فروشند و این خازن‌ها را حتی در شرایط عملیاتی عادی مستعد خرابی می‌کنند.

ثانیاً دمای بالا همچنین به طور قابل توجهی بر طول عمر خازن تأثیر می گذارد. خازن های فیلم معمولاً دمای کاری مشخصی دارند. به عنوان مثال، خازن های CBB به طور کلی تا 105 درجه سانتی گراد را تحمل می کنند، در حالی که خازن های CL می توانند تا 120 درجه سانتی گراد را تحمل کنند. کارکرد طولانی مدت در محیط های با دمای بالا، پیری حرارتی مواد دی الکتریک را تسریع می کند و عمر مفید خازن را کوتاه می کند. بنابراین، توجه مناسب به تهویه و اتلاف گرما در حین نصب برای اطمینان از عملکرد خازن در محدوده دمایی ایمن ضروری است.

در نهایت، کیفیت پایین محصول عامل مهم دیگری است که نمی توان از آن چشم پوشی کرد. در رقابت شدید بازار، برخی از تولیدکنندگان با استفاده از مواد بی کیفیت و فرآیندهای تولید ساده، هزینه ها را کاهش می دهند. این منجر به خازن هایی با ساختار داخلی ناپایدار و عملکرد عایق ضعیف می شود که عمر مفید آنها را به شدت کاهش می دهد و به طور بالقوه باعث خرابی در عرض تنها یک سال پس از بهره برداری می شود.

به طور خلاصه، انتخاب خازن‌های فیلم واقعی که مشخصات را برآورده می‌کنند، همراه با طراحی مدار مناسب و اتلاف حرارت کافی، برای اطمینان از عملکرد طولانی‌مدت و پایدار این قطعات بسیار مهم است.